
Za kilka dni będziemy obchodzić 234 rocznicę uchwalenia konstytucji 3 maja.
Wiek XVIII to czas upadku Rzeczypospolitej. Wolna elekcja, liberum veto, prywata magnatów, słaba władza królewska, kryzys gospodarczy spowodowany wojnami XVII wieku doprowadziły kraj do ruiny. W 1772 r. doszło do tragedii -pierwszego rozbioru Polski.
Przyszło jednak opamiętanie. W latach 1788-92 obradował w Warszawie Sejm Wielki. Wykorzystując nieobecność nieprzejednanych przeciwników reform, Sejm przeprowadził dzieło niezwykłe- 3 maja 1791 została uchwalona pierwsza w Europie, a druga na świecie konstytucja.
Likwidowała ona liberum veto i wolną elekcję, wprowadzała głosowanie większością i dziedziczność tronu, wzmacniała władzę ustawodawczą i wykonawczą, dawała prawa mieszczanom a chłopów wzięła pod opiekę państwa.
Konstytucja zapoczątkowała reformę ustroju, ale nigdy w pełni nie została wprowadzona w życie. Weszła jednak do historii jako jedno z najważniejszych wydarzeń twórczego czynu patriotycznego Polaków.
O znaczeniu historycznym dzieła 3 Maja stanowi bowiem nie tylko sama treść Konstytucji i ustaw ją dopełniających, ale sens moralno-polityczny całego wielkiego dzieła Sejmu Czteroletniego, kładącego kres „opiece” dworu rosyjskiego nad ustrojem RP.